Heybetsiz bir adamsın işte
kendi peşinde
geceleri bile zor geçiriyorsun;
ışığa çiçek uzatıyor
görünür yalnızlıklarını
toprağa gömüyorsun.
uzanıyorsun bu gece
ve son gece
toprağın utangaç tarafına;
yüzünde masum
gençlikten kalma bir ifade ile
mutluluk dokunduruyorsun ellerine.
sürgün yemiş bir adama benziyorsun
saklanmalısın şimdi
çiçeklerin
göz kırpmalarına.
saklanıyorsun.
toprağa
sen değince
geç oluyor vakit.
artık
veda etmelisin.
