Yorgunum Gregor

Yorgunum Gregor

Aldırma sen dönüp “ne oluyor” diye bakan olmamasına

Kimsenin duyamayacağı kadar yüksek

Ve derinden geliyor iç çekişlerim

Sessiz sedasız hıçkırırken bir balıkçı barakasında yalnız

Ağlara takılan her bir orkinosun son nefesi oluyor gözyaşlarım

Yorgunum Gregor

Kadim dostum benim

Yüreğimde fırtınalar koparıp kalyonlar batırırken dizelerim

Dilim ah şu dilim ve kalemim

Yok kimseye garazım ve kinim

Alacağım olacak kadar neyim var ki zaten

Sadece hep ve hiç nefes alamadığım

Karanlık ve küflü o odama serzenişlerim

Ne olur bıkma, dinle beni Gregor

Vefalı dostum benim

Hiç bitmeyecek titreme nöbetlerine mahkûm bedenim

Ruhum hapis şimdinin parmaklıklarının arkasında

Geleceği seçemiyor fersiz gözlerim

Öyle şatafatlı vedalar da bekleme benden

Kalemim ve boş kâğıtlarım sana emanet

Koruğa durmuş bir tutam asma yaprağının altında

Yorgun ama mağrur öleceğim