cılız rüzgar ırgalamaya başladığında tenimi
kabullendim sararıp kaybolabilmeyi
yani atlaslarda bulamadım kendime bir adres
yani yazgımı kabullendim.
korkuyla anıyorum ormanın ıssızlığını
aklımı karıştırıyor kuşların sesleri
geri dönmeyeceklerini anlatıyorlar
sesleri titreyerek, kapatıyorum gözlerimi
elimi yüreğimin üstüne götürüp
onlar için dilekler tutuyorum.
sonrasında
yüreğimi
bir kelebeğin koynunda uyutuyorum.
