Adio Querida, telaffuzuyla Adio Kerida yani “hoşça kal sevgilim”… İspanyolca bildiğimden yahut anladığımdan değil ama ses nükteleri aksanının verdiği buğulu, puslu, düşünceli ve anlamlı gelen tınısıyla ruhumdan bazen bir şeyler alıp götüren bazense tamamlanmamış bir cümleye nokta koyan şarkı.
İlk dinlediğimde henüz bir sevgilim bile olmamasına rağmen belki hüzne yatkın ruhuma hapsolan Yasmin LEVY‘nin seslendirdiği Adio Kerida ruhumun tınısı haline geldi. Zamanla ruhuma hapsettiğim bu tınıyı anlamlandırmak çok zor olmadı. Hayat öyle şeyler getiriyor ki bazen insanoğluna çocukken aşık olduğun anlamsız şarkı hayatınla vücut bulup karşına dikiliyor. İlk sevgilim aynı zamanda ilk ayrılığım olan insana borçluyum bu vücut buluşu. Kendini gösterdiğinde 19 yaşındaydım ilk kez sevmiş, ilk kez hoşça kal demiştim sevdiğime… Şimdilerdeyse ruhuma işleyişi bambaşka birçok kez hoşça kal dediğin sevdiğin yanında ve artık ikiniz için bir “hoşça kal”dan ziyade ömür vadeden bir anı Yasmin LEVY’nin Adio Kerida’sı…
Bazen bir hoşça kal binlerce hoşgeldin senatosu yaşatır sevdiğine…
Her dinlediğimde ağlatan o şarkı şimdilerde ufak bir tebessümle hayatın bana kattıklarını seriyor önüme gülümseterek. Demem o ki seversin, sevilirsin ve bazen kaybedersin. O hoşça kal dediğin insan eğer kaderinse ne geçen zaman ne de yaşamın alıp götürdükleri bir kez daha BEN GELDİM diyerek elini tutmasına engel olamaz…
Herkes hoşça kal der sevdiğine… Kimi vazgeçtiği için, kimi yanlış olduğunu düşündüğü için, kimi bilmem ne için der bunu. HOŞÇA KAL demek değil mevzu sevdiğine, vazgeçebilmek hoşça kal dedikten sonra. Herkes bilir, herkes yaşar bu vazgeçişi yahut vazgeçme ümidini… Ama asıl mevzu o “hoşça kal”la beraber kalbinden uğurlayabilmektir sevdiğini. Ben defalarca denedim. Bazen vazgeçtim sandım, bazense vazgeçmeyi umdum. Ama her uğurlayışım yeni bir karşılama buldu. Siz, siz olun kalbinizden uğurlayamadığınıza hoşça kal demeyin…
Bienvenido querida… Hoşgeldin sevgilim… Hep hoş gel ve hiç hoşça kal-ma…
