İnsan büyüğüdünü yalnız kaldığında anlıyor,
Yanında kimse olmayınca,
Yalnız başına kaldığında farkına varıyor,
Ne kadar büyüdüğünün…
Başım bir omuz aradığında,
”Herşey daha iyi olucak” diyerek
Bütün şefkati ile bana sarılan annem olmayınca
Anlıyor insan büyüdüğünü…
Yanlış birşey yaptığımda,
Doğruyu öğrenebilmem için cezanlandıran,
Kızsa bile ”o” durumdan kurtaran babam olmayınca
Anlıyor insan büyüdüğünü…
Birisi benim kalbimi kırdığında,
Önce ”babam” gibi bana kızıp,
Daha sonra kalbimi kırana haddini bildiren abim olmayınca
Anlıyor insan büyüdüğünü…
”Artık”….
Üzüldüğüm de tek başıma ağlıyorum,
Yemeği yaktığım da tek başıma temizliyorum,
Koybolduğum da tek başıma bulmaya çalışıyorum...
Yalnız mıyım??? ”HAYIR”
En yalnız olduğum anda bile,
Benimle birlikte kalbi çarpan insanları hatırlıyorum…
Yalnızlık çekiyorsan,
Gözlerini kapa ve hisset
Sevdiğin insanın burda olup olmaması önemli değil…
Nerde olursa olsun ona sevgini gönder…
O sevgi,
Gerekli yere iletilicektir…
