Gittin…
Ve her şey dağıldı.
Koca bir yokluğun içinde buluverdik kendimizi.
Aslında tersine daha çok tutunmamız gerekmez miydi birbirimize?
Ama sen de haklısın
Çınarın gövdesi kesilip alınınca dalları nasıl bir bütün olabilir ki?
Kökten can bulup yeniden şahlansak peki…
Yeniden çiçekler açsa ve bahar gelse…
Gelmeli!
Gelmeli ki seni getirsin, tam da aldığı gibi.
Elbet geleeksin.
Bahar geçince umudumuz bitiyor mu sandın?
Yapma! Bu kadar hiçe atma mevsimlerce beslediğin yüreklerimizi.
Bir ömürlük vaktin var
Dönmek ve kırılan yanlarımızı aşılamak için.
Unutma bahar kokulum,
Unutma çocukluğum…
Görevin bitmedi hala.
En azından son bir kahramanlık için
Kucağını açıp bize koşman gerektiğini unutma!
