Sordum ulağa, dedim nedir bu sessizliğinde ki mana.
Ulak dediğin anlatır, gerekirse haykıra haykıra.
Dedi; atımın izindeki gürültü de saklıdır.
…
Peki nasıl duyarım onu.
Dedi; bakmasını bilenler duyanlardır.
Dedim nasıl bakılır
Güldü, dedi; kör olman gerek.
Dedim neye kör olalım.
Dedi fani dünyaya
İyi ama dünya ahiretin tarlası degilmi? Niye kör olsun bu garibin gozleri?
Dedi kömür karanlıkta elmas,tohum toprakta ağaç olur. Bu dünyada meyve vermeyenin ahireti kaybolur.
Tamam o zaman hadi, dedim dağla gözlerimi.
Olmaz dedi aşık mısın ki sanki.
Evet dedim amelim var. Olmasaydı olurmuydu.
Dedi unutma; Ameline güvenen cahil, umitsiz olan da kusurluydu.
Dedim ulak ne çok konuştun, hadi aşık et beni. Yada Dağla gözlerimi.
Yan dedi kalbime kapansın gözleri.
Kalbim yandı, karşımda bir at şahlandı.
Toz duman her taraf, her taraf nal izi.
O an anladım ben deki aşk yalandı.
Dedim ulak nerde mana, her taraf toz duman duyamadım hâlâ.
Uzaklaştı atıyla,
Ölüm var
Ölüm var
Ölüm var diye bağıra bağıra.
