Susamak / Şiir

0
206
Susamak / Şiir

Kendi celladıyla aynı havayı solumak gibi

Bir ağacın son şarkısını dinlemek

Yağmuru özleyen bir çocuğun

Havayı koklaması gibi

Yatağından kalkan suları dinlemek

Damlalardan serpen dualarla

Terk edemezler yerliler yağmur dansını

Merdiveni son kez çekince sular

Geceyi dolduran bir nehir

Akar zindanlardan

Kaçak yıldızlara ulur gri kurtlar

Güneşin kaçışını izlerken

Tuzlu gözyaşlarıyla

Kan ve ter yurt arıyor olmalı ellerinde

Bir orman iner de hesap sormaya

Körler son kez dalar suya ve toprağa

Ağlamak şimdi üstüne ölü toprağı serpilmiş

Bir yaprak

Gözlerini kapatınca bir mevsim

Yeşil sancılarını

O zaman haykıracak

PAYLAŞ
Önceki İçerikLabirent Son İsyan
Sonraki İçerikSevgi Yolunda Bir Kırlangıç
Zubeyr Erkam
2 Aralık 1998 İstanbul, Fatih doğumluyum. İlk ve orta öğrenimimi İstanbul’da tamamladım. Üniversite eğitimime Ege Üniversitesi Felsefe Bölümü’nde devam ediyorum. Amatör olarak yazdığım birkaç dergi yanında lise yıllarında edebiyat kulübümüzün çıkardığı kitapta editörlük görevini üstlendim. Üniversite ile birlikte yazı ve çeviri işlerime hız kazandırdım. Felsefe ve sanatın tüm alt dallarıyla içli dışlı olmayı seviyorum. Nefes alır gibi okuyor, nefes verir gibi yazı yazıyorum. Hala yaşıyorum.