Her gün yüzümü gizleyerek simit satıyorum.
Her günüm çocuklarımla geçiyor.
Benim bir sürü çocuğum var.
Sırrımı bilen…
Oğullarımın okuduğu okula yakınım.
Onlar beni bilmiyor.
Ama ben simit satıyorum sokakta çocuklara.
Çocuklarım beni biliyor, ben onları biliyorum.
Ama oğullarım bunu bilmiyor.
Her günüm böyle geçiyor.
Ben Sen’i sayıklayarak oğullarımı okutmaya çalışıyorum.
Simit satıyorum çocuklara.
Bazılarını eve götürüyorum oğullarım yesinler diye.
Ama ben hep durgunum hayatta.
Başka işim yok.
Kazandığım üç beş kuruşla oğullarım okutuyorum.
Her silik şu anda.
Ben de.
Bir masalsı yorgunluk içindeyim.
Sokakta yalnız bir göçebeyim.
Ben bir ANNEyim.
Bir ANNE.
Ne işim var bu sokakta?
Oğullarıma bakmak için.
Yorgunum ama umutluyum.
Çünkü ben bir anneyim.
YOKSUL denizin kıyısındadır evim.
Ben bir anneyim.
Elinde simit satmaya çalışan…
Ama gizli ama gerçek…
Ben bir anneyim okulun bahçesinde gezen çocuklara gebeyim.
Ben bir ANNEyim.
Dilenci değilim, hayır.
Ben bir ANNEyim.
