Binaların taslak halleri, fırçasız henüz
Son kat hep dikenli, demirden
Bir hayat daha ifşa etmeye
Birilerini ailece hapsetmeye belki
Kız çocuğu aramaya
“Yüksekte durmak ile yüksekten bakmak”
Arası mecaz köprü içinde
Ortası büyük gerçeklik
Göğe yakın ulaşma arzusu
Kalmadı çünkü yüzeyde tazelik
Toprak bile
Ağaç ile
Örtemiyor kirimizi
Yağmur duaya, güneş safrana adanmış
O son katı binanın
Bitimi hikayenin
Acı sondur
Demir dikenler üstüne kurulan Bir “öteki” hayat
Yeni kurgu, eski kültür hüzünden doğar
Tırmanır ve çatısı olur belki evin
Ve birleştirir bir cenaze evi gibi
