Sahi ne zaman sevmiştim ben seni?
Ne zaman tutmuştum elini bütün şefkatimle?
Olur olmaz bir yerde,
Olur olmaz bir zaman diliminde?
Şöyle avucuma alıp avuç içini,
Sıkıca hiç bırakmadan,
Olanca güvenimle,
“Geçecek bunlar da inan” diye
Ne zaman silmiştim
Kanayan mavi damlalarını,
Kirpiklerine dokunamayan sözlerimle?
Yüreğim ayrılmıştı ortadan ikiye!
Depremdi gönül kabuğunda yaşanan!
Yarılırken göğüs kafesimde ben,
Ağlıyordun sen!
Bakmaya doyamadığım gözlerinden
Pişmanlık pınarları akıyordu…
Akıp benim sineme doluyordu.
Kahrolurken kahır perdelerinden an be an,
“Ben sana dememiş miydim” demedim hiçbir zaman.
Beklentisi olmayan,
Bir sevgiydi sana sunulan…
İçimdeki ateşinden kanayarak yanan,
Susamış tenim,
Susmalarına inat,
SUSMUŞTU!
Sonra gülüşmüştük hani;
Sen bir fıkra anlatmıştın,
Giden sevgilinin yüzünü bile unutturan.
Pasta yemiştik üzerine soğuk limonatayla
Ne çok eğlenmiştik gençlik anılarıyla.
Gidenlerin ardından,
“Bir masaldı geçti artık”
Gelsin başka sevgililer demiştik.
Sahi! Geldi mi başka sevgilin?
