Uyandım mı?
Uykuda mıyım?
Ne o uyumadım mı?
Yoksa yine mi!
Bilirim bu Şeytanın bana bir oyunu,
Belki de Anılarımın kabusu.
Nefsimin mantığımı ikna kurgusu,
Bilinç altımın obsesif dışavurumu.
Sonuçta akıl sağlığım ve iştahımdı kaçan.
Belki “Tahminimden kolay oldu” diyor şeytan.
Kaçarı yok aynanın karşısında on parmaklı bir surattan,
Şişmiş göz kapakları, kan oturan gözler ve morarmış dudaktan.
Bu anlarda Öldürürüm Veysel’i , Taner olur hemen bana.
Onu da alt ederim, Azap çıkar karşıma.
Nasıl bir mahlassa uğraşamam onunla.
Şeytan düşmandır, kendine meşbu Azap’a.
Bu gecede kurtuldum yarına Allah kerim.
Bilmem ne zaman biter bu gece nöbetlerim.
Yok yok bileğimi kesmem, daha var ümitlerim.
Gerekirse imkansızlığın mahrumiyetini beklerim.
