Neden?

Mutsuz olmak var. Her zaman yıllar geçse de ömrümden mutsuzluk hiç beni bırakmıyor. Yaş kırk olmuş hala sabretmekten başka bir şey gelmiyor elimden, neden diye soruyorum kendime çaresizlik içinde dönüp duruyorum. Biri gelse tutsa elimden kurtarsa beni bu bilinmezlik içinden çarem olsa mutlu olsam…

Yirmi yıl oldu bu çarkta dönüp duruyorum ne düşüyorum nede tutunabiliyorum. Nereden bilebilirdin ki gerçi en başta belliydi içimde bir isteksizlik sevgisizlik bakıp kalmıştım. Bir boşluğa bakar gibi oysa benim hayatımdı kendi kararlarımı kendim alabilirdim. Hep neden? Neden?

Ve nereden bilebilirdim yirmi yıl hiç sevmeden yaşayacağımı, beni bu duruma iten sebepler neydi, bir sürü sorular… Hiç içinden çıkmadım ya da ben çıkmak istemedim. Kendi içimde yaşadım, kimseye söyleyemedim. Acaba kaç kişi benim gibi diye kaç kez düşündüm. Ah yıllar neden geçtiniz ve beni de bitirdiniz. Kimin umrundasın Canım, ne eş ne aile ne de kendin umrunda. Hep kader deyip geçmedik mi? Kısmet deyip geçmedik mi?

Ey canım boş ver… Ölümya birbirimizden ayıran ne önemi var ki, hiç sevmediğin biriyle onca yıl yaşamak. Kimin umrunda kimin..?