Mutluluk, bir gülen yüze, anne koynundaki cennet kokusuna, evladın tatlı tebessümüne, güvende hissettiğin göğse başını yasladığında hissettiklerinde gizlidir.
Tıpkı kışın sert ve acımasız geçtiği gibi hayatımızda sert geçen günlerimiz de olur, olacak da. Ama biz mutluluğu, sevgi dolu bakışların varlığında, sıkıntı verse de, her sıkıntının ve her sevincin ardında, semaya şükürle kalkan elleri boş çevirmeyip, karanlıkları aydınlatan, kara bulutları dağıtan Rabbimizin huzurunda bulduk ELHAMDÜLİLLAH…
Kimsenin hayatı dört dörtlük değil.
Huzur baki değil, tıpkı bu dünya da kiracı olduğumuz gibi dertlerimiz de, bizde kiracıyız…
Sevinçlerimiz, sağlığımız, gençliğimiz de kiracı.
Hancı değil misafirdir bu yolcu.
Hepimiz kiracıyız, tıpkı bizden önce gelip, gidenler gibi…
Bu yüzden yaşadığımız hayatı sevgi ve saygı içerisinde yaşamalı, geride bizden güzel izler bırakmalıyız.
Ellerimizi sevgi ile uzatmalı, birbirinize merhametle muamele etmeliyiz.
Karşılaştığımız zorluklar bizi yıldırmamalı daha da umutlandırmalı. Hayal ekmeğini bolca tüketmeli, umudu hayallerimizin azığı haline getirmeliyiz.
Çünkü hayallerimiz bizleri diri tutan yegane şey.
Vazgeçmek ise bizleri hüsrana uğratacak, bezginliğe, isyana sürükleyecek karanlık bir yol.
Yüreğinizdeki hüzünlerden kurtarın.
Her düşüşün ardından ayağa kalkan, yeniden yürümeyi deneyen çocuklar misali, tekrar tekrar düşseniz de yürümeyi öğrenene dek, deneyin.
Denemekten ve düşmekten korkmayın.
Düşmelisiniz ki yürüyebilesiniz. Sahip olduklarınızın kıymetini daha iyi bilesiniz.
İçinizde açan çiçeklere ses verin.
Hüznü bir kenara bırakıp, baharı kucaklayan doğaya ses verin, kırlara özenin.
Bırakın insanları.
Yakıp, yıkanları.
Yaratılışınıza, yaratanınıza ses verin.
Kırın kabuklarınızı, sevgiden, güzellikten yana ne varsa hayatınızda onlara yer verin.
