Melankolik Yorgan

Bu sözlerimi güneşli bir kış gününde yazıyorum sana. Bilirsin bir güneşten bir de kış ayından vazgeçemem. Belki de bu sebeptendir yazın bile kar yağması başıma… Bu durumun seninle de pek alakası yok açıkçası, ben sadece melankoliyi yorgan yapmışım yatağıma. Biliyorum, kalbim bana ait fakat neden beni bana kırdırıyorsun? Bazen buna dayanmak çok zor geliyor… Dayan diyorum yüreğim dayan ama onda da mecal kalmamış, anlıyorum. Sanırım o da benim gibi bir gün bitmeyeceğini düşünerek sevmiş, ne diyebilirim ki? Sen hiç yüreğini karşına alıp konuştun mu? Ben konuştum. Hatta ara sıra karşıma alıp konuşuyorum onunla. Deli misin sen? Deme! Dinle. Bu benim için bir çeşit terapi şekli. Geçen gün konuştuk onunla ve şu soruyu sordum:

• Hadi ben acı çekiyorum ama sen neden bu kadar acı çekiyorsun?
• Sadece sen sevmiyorsun onu! Ben de seviyorum, ziyadesiyle. Neden bu kadar acı çektiğimi inan ki bilmiyorum. Korkuyorum… Korkuyorum! Çünkü bilmiyorum ne yapılır ona benzemeyen bir kadının silüeti benim atışlarımı hızlandırırsa bir gece…

Saçma diyorsun içinden şu anda, anlıyorum. Saçma gelse bile şunu bil ki ben buyum! Biraz deli, biraz âşık. Peki, sen hiç korkmuyor musun bu kadar çok sevilmekten? Gün gelir de benim kokumu mezara gömecek kadar seven bir erkek çıkar diye? Sanırım korkmuyorsun. Peki, hiç düşünmüyor musun benim seni başrol oynattığım bu filmde başkasının seni figüran olarak bile oynatmayacağını? Sanırım düşünmüyorsun. Peki, o zaman şunu sorayım sana: Sen hiç hayallerinden kırıldın mı böyle büsbütün? Ben kırıldım hatta paramparça oldum. Sen ne yaptın o sırada? Yine gelmedin değil mi? Bilirsin, aşkı özgürlük olarak tanımlamıştım sana bir keresinde. Bu sebeptendir ki içimde senin özgürlüğüne doğru uçmayı hazır bekleyen güvercinlerim var benim… Ama biliyorum ki sana doğru uçsalar, sen onları da kıracaksın. Oysa ben bu hayatta en çok seni sevmiştim. Elini vermiştin bana sevgime karşılık hatırlar mısın? Elini verdin ama misliyle geri aldın hem de kat kat kopara kopara… Bu kadar melankoli yeter. Bak akşam oldu yine. Ben yine sana yazarken unutmuşum beni ısıtan tek şeyi, güneşi. O halde bu gece sen beni hatırla. Hiç sevmediğin ve hiç özlemediğin halde hatırla beni. En azından bunu yapabilirsin benim için çünkü bana borçlusun. Senden bir sevgi alacağım var, unutma! Şimdi ben bu cümlelerle vedalaşıyorum seninle ama sen suçüstü yap unutturma kendini…