Koca bir çığlığın içine sığınmış sanki duygularım… Bütün çığırtkanlığıyla ben buradayım demek istiyor… İşte o zaman benim çığlığım da şarkılar oluyor. Duygularım önce sessiz adımlarla ilerliyor benliğimde, daha sonra ne oluyor, hangi şekilde ne zaman oluyor bilmiyorum ama kendimi bir şarkı gibi hissetmek istiyorum.
Nasıl bir şarkı… Mavi şarkılardan mı? Yoksa siyah şarkılardan mı? Belki diyeceksiniz ki… ‘Şarkıların rengi mi olur yauvv!?’ Evet, olur. Çünkü her şarkının hissettirdiği farklıdır. Umuduma destek olan, hayatımda uçuşan kelebeklere eşlik eden şarkılar, benim için mavi olan şarkılardır. Umudumu ciddiyete çağıran ve duygularımın karmaşık silsilesine destek olan şarkılar benim için siyah olan şarkılardır.
Gelin şarkılar nasıl hissettiriyor bir düşünelim. Çünkü şarkılar hissettiklerimizin dili… Var oluş nedeni. Bir şey yaşadığımızda duygularımız yönlerini şaşırıyor. Pekii, şarkılar bize nasıl yön veriyor…
Öfkeyi hissettiren şarkılarla, adımlarım hızlanıyor… Öfkelerime, hırslarıma tekme vuruyormuşçasına yürüyorum. Hayatı göründüğünden daha da sert olduğuna ikna ederek, yaşamayı öğretmeye çalışıyorum kendime.
Bazen kendime bir ara vermek istiyorum ve… Gerçeklikle dalga geçmek istercesine söylenen şarkıları dinliyor içime doğru tebessüm ediyorum… Bir şeyler susuyor, sadece duymak istediklerim devreye giriyor.
Birde bizim aşk şarkıları diye tabir ettiğimiz şarkılar var değil mi?.. Onlara kendi adıma değinmemek en mantıklısı aslında ama hafif değinecek olursam… Ben bütün aşklarımı, hissettiklerimi siyahla kavuşturuyorum… Çünkü en başta onun sevdiği her şey aşkımın rengi oluyor… Bütün şarkılar aynı renkte ve tek kelime… Aşk!
Ya umutsuz olduğumda… Kendime daha farkındalık katmak adına… Umutsuz oluşumu iliklerime işlemek için ne kadar ateş püsküren şarkı varsa bağıra çağıra söylüyorum… Dünya onlar olsa da dönüyor onlar olmasa da tek isteğim bunun farkına varmaları.
Hayallerime, hayallerimize uzanan şarkılar… Uçurumdan uçmak için atladığımız… Buzun içindeki ateşi, ateşin içindeki buzu tuttuğumuz… Gerçekliği sorgulamadığımız tek yer.
Ya sıfatlandıramadığım şarkılar… Hiçbir duyguyu hissedemiyorum onlarda… Ama onlar içimde bilmediğim bir şey koparıyor… Her seferinde aynı his. En çok onlar mı beni etkiliyor onu da bilmiyorum ya! Tezatlığın ortasında kalıyorum sadece.
