Bazı insanlar masal anlatmayı,
Çok sever.
Karşısında ki ona inansın ister.
En kötüsü de masalı bilmeyenler,
Hemen inanır güvenir.
O şatafatlı masal evine,
O büyülü sözlere,
Bitmeyen yeminlere inanır.
Adı üzerinde masal!
Bir gün masal biter.
Yeminler bozulur, ev kaybolur.
Prens gider.
Bazı insanlarda masal yazmayı sever.
Karakterler olaylar zaten kafasının içinde,
Bahçeli evde yaşar.
Prens zaten gelmez ki o gerçeği sever.
Prenseslerin kırılgan olmadığını,
Bazen camdan kalbinin olduğunu,
Ama kendi yapıştırması gerektiğini,
Güçlü olduğunu o zor karlı günde,
Çok iyi bilir.
Sözlerin yeminlerin önemi yok,
O yazılana bakar.
Anlatılanların gerçek olmadığını,
En iyi yazan bilir.
