Küçük Pencerem

Çocukluğumun geçtiği bahçede oturuyorum,

Geçmiş karşımdaydı,

Bir damla gözyaşım akıp gitti.

Ah çocukluğum!

O halime baktım,

“Elimde defterim, kalemim

Boyalardan kirlenmiş ellerim

Çantamda taşıdığım poster defterim,

Yüzünde sivilceler” , o benim.

Şimdi o kız nerede?

Kalbimi yollara savurdum,

Hoşlandığım yabancı gözler

Görsün diye ellerimi sakladım,

Sivilcelerimi makyajla  kapattım.

O yine mükemmeli seçti.

Pencereden bakan kız ,

Şimdi bana gülüyor.

Neden ona aşık oldun, diyor,

Bilmezdi ki uzak dünyaları.

En büyük kırıklığı notlarıydı,

Kaybetmekten anladığı kalemiydi.

Geçmişi, dünü, bugünü, yarını…

O kız benim, işte buradayım.

Kalemlerime olan aşkım değişmedi,

Defterlerimden asla vazgeçmedim,

O gözler kalbimi alsa bile,

Kendim olmaktan vazgeçmedim,

Şimdi geçmişimi yerine koydum,

Ayağa kalkıp kırmızı topuklu ayakkabım,

Siyah sırt çantamla beraber,

Hayallerimin peşinden yürüyorum.