Günümüzün koşturmaları içerisinde sanata her geçen gün daha ihtiyaç duyuyoruz. Geçen gün yaşı 90 küsura gelmiş bir eğitimci büyüğümüzle konuşurken onun lafı köy enstitülerine getirip gözleri dolarak ah evlat bir zamanlar diye söze başlamasından çok etkilendim. Bu yazı, işte o gün kafamda şekillenmiştir. Köy enstitüleri 1940 yılında başkan İnönü zamanında açıldı.
Enstitülerinin tek amacı, köylü ile kentli arasındaki yaşam uçurumunu kapatmaktı. Köylünün eğitim konusunda şehirdekinden geride kalmamasıydı. Bunun içinde çok emek verildi. Lakin, vatandaşını hayata hazırlayan eğitimde fırsat eşitliğini koruduğu gibi inanılmaz derecede de sanata önem veren köy enstitüleri tam yedi yıl sonra 1947 yılında maalesef kapatıldı.
Sanat ve müzik derslerine ayrı bir önem verildiğini o dönemin imkanına göre orada olan enstrümanlardan okutulan derslerden anlıyoruz. Böylesine önemli çalışmalar sanat etkinlikleri ile vatana hizmet eden bir enstitünün kapatılmasını bugün halen anlamış değiliz.
Bir eğitim çınarının gözlerindeki yaşı, gönlündeki tarifsiz yası anlamaya çalışmak bu kadar zor olmasa gerek !
Kapak Fotoğrafı: Beşikdüzü Köy Enstitüsü’nde müzik öğretmeni Mehmet Ali Kamacıoğlu kurduğu orkestra ile çalışırken… Prof. Filiz KAMACIOĞLU .
