Sana sesleniyorum,
Ey tek bir şiire sığmayan kara sevdam.
Sana yazıyorum,
Kavgalarım, aşklarım,
Yeryüzündeki incir ağacım.
Kalbim kırık,
Bini bin parça olmuş,
Belki de göçüp gideceğiz yakında,
belli mi olur ?
Kalk,
Kalk da toplayalım,
Ortada kalmasınlar.
Sana sesleniyorum gönlümün yorgun temennisi,
Ben sende son bulurum.
Ruhum,
Mezarlar kadar derinse eğer,
Bu çukur senin eserin.
Bir şehrin herhangi bir sahilinde,
Gökyüzüne bakıp-
Nerede olduğum önemli değil, anlamıyorsun !
Daha anlatacak çok şeyim var.
Kaleme, kağıda sarılmaktan yoruldum !
En son gökyüzüne bakıyordum,
Bulutlar diyecektim
Ne güzel parçalanırlar
İki kalbin arasında.
Çok başarılı,yalın bir dil kullanmış,öykülerini de okumuştum,böyle edebiyatla ilgili yetenekli gençlerin varlığı gelecekten kesmekte olduğumuz ümidimizi güçlendiriyor.Melisa’ya başarılarının devamını diliyorum
Tebrik ediyorum, yaşadığım kırıklıklarin gözümün önünden geçtiğini gördüm, bunu hissettirebilmeniz bu konuda başarılı olduğunuzu gösteriyor ,daha çok güzel yapıtlara imza atacaginizin inancıyla yolunuz açık olsun