İki küçük kır çiçeği can cana,
Suya doymuş toprağında kana kana,
Takvim yaprağından düşmüş,
Eski bir boş çerçeveye yan yana.
Çiğdemdi adın, çiğ demlerde kala kaldın.
Bakamadan yüzüme gizli gizli ağlardın.
Sevdam esip savurmadan önce seni,
Güz yapraklarında dinlerdim sesini.
Nefesin değsin diye nefesime,
Soluğumu tutardım içimde.
Ellerine dokunan utangaç tenim,
Soğuğuyla titrerdi yüreğinin.
Nasıl üşürdüm seninle yalnız,
Ben gibi karanlık ben gibi umutlarda,
Bir başına kalmıştın sırça saraylarda,
Üşürdün sen de yarını olmayan ıssız sularda.
Düşlerim sensiz artık kır çiçeği,
Kopartılmadan dalından daha,
Kokluyorum saçların gibi,
Cemre kokan bahar günlerini…
