Okuduğum her cümlenin öznesiydi
Yüreğimdeki sessiz çığlıklar
Biraz suskun..
Biraz buruk..
Sessizce kaldığım her anın sesiydi
Umut etmek..
Umut ettikçe umutsuzluğu yaşamak
Yaşadıkça umut edip
Umutsuzca yaşamaktı, hayat…
Belki de keşkelerin esiri olup
Belkili cümleler kurmaktı…
Keşke..
Keşkelerin keşkesi olmasaydı
Keşkeler..
Önce sustum
Sonra konuştum
Belki birgün diye diye..
Ve
Hayallerin hayal kalmasıydı
Kurulan her hayalin sessizliği
Umutsuzluk içinde
Umut etmekti..
Yürekte güneş taşıyıp
Soğuk kalmaktı sevgiye
Aşka..
Umuda..
Yaşamaya…
