Yan yana yürümemekte varmış son deminde hayatın
Bir deve tabanına su vermekte
Çukurdaki suya göl gözüyle bakmakta
Taş sektirip hayal kurmakta varmış
Tabanı delik kundurayı boyayıp da giymek
Kirli bir gömlekle sokağa çıkmakta
Ve sana yazmakta varmış uzaktan
Seni görmeyip karşı kaldırımdan
Gözlük camlarımda buğulaşmış
Sonra sisler arasında kaybolmuş o arkadaşımda
Bana öğüt veren, yolumdan çekil diyen
Bir dolma kalem gibi aktı ceketimin cebinden
O kalemin mürekkebi bir daha dolmadı kendiliğinden
Ve sana yazmakta varmış uzaktan
Seni görmeyip karşı kaldırımdan
