Göremedi kimse
Anlayamadı ve ağlayamadı
Bomboş baktılar öyle
Bin bir emek çizdiğim tabloma
Kendine söylermişcesine fısıldadı biri
“Kapkara bu” dedi
“Bu adam delirmiş mi?”
Oysa ben
Güneşini yitirmiş bir dünyada
Sırtında son kara lokması
Ve yanaklarında simsiyah gözyaşları
Umudunu kaybetmiş
Yorgun bir karınca çizmiştim
Hayallerimle onlarca fırçaya ve
Siyahın her tonuna değmiştim
Herkes baktı
Kimse anlayamadı
Bir ben ağladım
Böylesine hüzünlü bir tabloyu, yazmak yerine çizseydiniz, yalnız sizin açınızdan bakardık karıncanın durumuna. Oysa şimdi, herkes içindeki kederi, hayalindeki bir karıncaya yüklüyor ve bu karınca günah keçisi gibi, tüm karanlığı yüklenip gidiyor. Geride kalan bizlere de, aydınlığa bakabilmek kalıyor.
Eminim her aynaya baktığında ağlayan bir karınca gören milyonlarca insan vardır dünyada. Teşekkürler yorumunuz için.