Kaderin ağları ördü her yanımı.
Zamansız bir boşluk ve zamansız bir adım atıyorum.
Sanki kötü sonlu bir hikayeye hazırlanıyorum çaresizce
İstemediğim kesin. Ama ne yapacağımı bilmiyorum.
Kader ağlarını ördü demenin tam zamanı
Klişe ama doğru bir cümle.
Ne güzeldi kader ağlarını örmeden önce.
Ne güzeldi
Çok çaresizim ve derdimi kimseye anlatamıyorum acı olan da bu ya.
Özellikle aileme o kadar çok isterdim ki anlatayım
İntihar ediyor yüreğim her geçen gün biraz daha.
Ailem perişan olacak seçtiğim kişiyi görünce
Aslında seçmediğimi gördüklerindeyse anlayacaklar ne kadar daha perişan olduğumu
Hangi akla hizmet bir insan istemeye istemeye boyun eğer kadere
Kader yok sanardım babamla hep konuşurdum ama baba varmış ya kader
Hiç olmayacağı kadar kaderi yaşıyor gönlüm şu sıra
Toparla kendini diyor bir yanım. Diğer yanımsa sürükle kendini direnme ne zamana ne kadere diyor
Ama ben kabul edemiyorum bu gerçeği. Beni köle eden bu gerçeği
Bilmezdim bilmezdim bu kadar zayıf düşeceğimi hayata karşı
Şu hayatta aileden başka hiç bir şeye ve hiç kimseye değmediğini öğrendim ama geç oldu
İçimdeki sessiz çığlık ve yangın beni sağır ve kör ediyor
Bu buğulu hava beni isyana sürüklüyor artık
Ölümü kucaklamayı diliyorum yaşayacaklarımı hayal ettikçe
