Bir melek gördüm başımın üstünden geçen ;
Hayran bırakan uçuşu fırtınayı dindiren,
Ve susturuyordu uzaktaki gürültü dolu denizi.
– Ne yapmaya geliyorsun, diye sordum, bu gece vakti? –
-Ruhunu almaya geldim-, diye cevapladı,
Korktum, zira gördüm ki bu bir kadındı ;
Şöyle dedim, titreyerek ve kollarımı ona açarak:
-Sen uçacaksın, bana ne kalacak?-
Cevap vermedi; Karanlığın kuşattığı gökyüzü
Hafifliyordu… Bağırdım – alırsan ruhumu,
Nereye götüreceksin onu? Göster bana yerini.-
Hep susuyordu. – Ey mavi göğün gezgini,
Ölüm müsün? Yoksa yaşam mısın? Söyle, –
Gece büyüyordu sevinçli ruhumun üstünde,
Ve melek karardı, – Ben aşkım, dedi.
Ama üzüntülü alnı gündüzden daha çekiciydi,
Ve gözbebeklerinin parladığı karanlıkta,
Yıldızları görüyordum kanat teleklerinin ardında.
Victor Hugo
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
