Ve öyle güzelsin ki Anadolu’m.
Acı dolu bir halkın çocuğuydum ben.
Acının göz yaşının feryat-u figan ettiği bir göz yaşı misali. Doğunun öz evladıydım ben. Yine kalplerden silinmeyen göz yaşımla yazıyorum seni, tarihin öz sayfalarına.
Kederin göz yaşıyla akıttığı doğum, ve yine seni anlatmaya dayanmıyordu kiralan kalplerin…
Hey gidi günlerin anısına özlem duyuyordum ben ve güzel Anadolu’m. ..
Şu an dinlediğim güzelden bejlerin öz ve saf güzel sesiydin sen.
Yine seni anlatmaya doyamıyordu güzel yürekli insanlar. Güzel elbiseleriyle güzel nakış veren kilimleriyle… Fistan giymiş yürekli anaların öz çocuğuydun sen.
Hani yiğit yürekli dedelerin şalvarlı elbiseleri, kaçak tütünlü sigara içtikleri, ve öyle içine dertli dertli çektikleri.
Öz evladıydın sen.
Hani kaçak çayın demlendiği sobalı elektriksiz kerpiçli evlerde, gaz lambasıyla sohbetlere dalan, ya da bazen bir çocuğun gazlambanın kenarında ders çalıştığını hatırlıyordun belki.
Doğum… Anadolu’m… Güzel ülkem…
Ve yerli yemeklerin, tandır ekmeğinin tadı bir başkaydı.Ve yine seni yazıyorum. Tarihin sayfalarına senin adını.
Belki özlem duyarsınız diye. Doğum, güzel Anadolu’m..
CANIM VATANIM, CANIM MEMLEKETİM, ÜLKEM MİLLETİM…
GÜZEL ANADOLU’M…
