geçerken karanlıkların içinden
gökyüzü ile paylaştırdığın güzelliğin takip ediyorken seni;
hüzünlerinin kararsızlığında yitip gitmeye yüz tutmuş sesinle
durmadan ezgiliyorsun geceyi
bekle beni, beni bekle…
boynu bükük geliyor bütün kentler
gölgene doğru, geliyorlar
çünkü bir anlam ararcasına alacalığına
sığınmak istiyorlar
bir ürkekliğe tutkun olmayı böylece öğreniyorlar.
burada gece tükeniyor tedirgin oluyorsun
bir umarsızlıkla ışığın titremeye başlıyor
itiraz ediyorum bir kez daha -bir kez daha
oysa ne kadar alışkınım ah bir bilsen
itiraz ettiğim tüm hususlardan kırgın dönmeye.
-gece tükeniyor burada.
