Her acıdan kendime düşen payı alarak yaşıyorum..
Sınanabileceğim, kaldırabileceğim kadar.
Daha fazlası olsa daha fazla gözyaşı dökeceğim.
Daha fazla yıpranıp belki de bir o kadar yıpratacağım.
Daha azı olsaydı şayet şimdiki ben olamayacağım.
Olgunlaşamayacağım.
Düşününce her şey kararındaymış gibi.
Bilinmesi gerekenleri bilmiş,
Duyulması gerekenden fazlasını işitmişim sanki.
Yapılacaklarsa hiç bitmez.
Yenileri eklenerek devam eder gider.
Sevmekse her daim var olamaz.
Tükenmese bile.
Sevgiyi ne kadar tutmak istediğine göre değişir.
Delicesine sevmekle, öylesine sevmek arasındaki farka bakar yaptıkların.
Birinde cesaretini ortaya koyarsın, diğerinde ise koca bir hiçi..
Ne kadar uğraşacağını bu belirler.
Ne kadar çabalayacağını.
Üstelik ne kadar acı çekeceğini de.
Bir sabah kalkıp nefret etmeyi seçebilirsin.
Bir sabah kalkıp hadi mutlu olalım dersin.
Zaten tercihin tüm gün sürer.
Ve hatta bir ömür.
