Beyaz güvercinler, zeytin dalları
Boşlukta sallanan masum gölgeler
Bir göze bağlanmış zaman yuları
Yorulmuş ruhumu neden sürükler?
Gecenin ardında kalan karanlık
Tutuşmuş gönlümde kandiller söner
Bir mumun altında o kanlı ışık
Vurulmuş bu kalbi içimden söker
Işıksız sokaklar gizler yüzünü
Kaybolur seninle parlak renkler
Zamana karışan mukaddes günü
İzinde doğrulan gölgeler gizler
Duvarlar yanımda yanık gözleri
Hatrımda boğulan sönük yürekler
İçimde rüzgarlar esen zemheri
Buluttan, kokunla yağmurlar geçer
Geceyi sallıyor elem rüzgarı
Bir can parçasında kırık gönüller
Bekledim, ayırdı zaman yolları
Tutkulu gözlerim biçare bekler
Göstermez aynalar yorgun ruhumu
Zamanı kaplıyor siyah perdeler
Hayat bahçesinin olgun tohumu
Bu akur kalemi neden gölgeler?
