Gittikçe Yaşlanan Cadılarız

Dünyanın sonu gelse..? Hiç daha önce gerçekten düşündük mü bunu? Hepimiz dini inanışlarımızı bir kenara bırakalım, filmlerden gördüğümüz kadarız bu konuda. Bir savaş, soykırım ya da afetin sonumuzu getireceği söylendi bize başarılı hollywood senaristleri tarafından. Ama şu an, tam olarak şuan nereden biliyoruz sonumuzun gelmediğini ?

Yavaş yavaş yok olduğumuzu… Etrafınıza bir bakın, düşünmeye üşenen insanlar göreceksiniz. Aslında biraz insanlara dikkat ettiğimizde her birinin sorgulamaktan korktuğunu göreceğiz. Tümü yaratamayan, üretemeyen, kurgulayamayan insanlardan oluşan bir toplum… Herkes düşünme sınırlandırılması olduğunu farkında fakat hiç biri bundan şikayetçi değil.

Sanırım son zamanlarda dev bir makine, ucunu insanların beynine sokuyor ve hayal güçlerini alıveriyor. Ah! Evet, bir makine değil belki ama daha büyük, durdurulması daha imkansız bir şey. Toplumla birlikte yaptığımız her eylemde, topluca soyunduğumuz her davada biraz biraz kaybediyoruz hayal gücümüzden.

Kimse bir diğerini düşünmezken herkes bir üst mertebenin hayaliyle çılgın hırslara bürünüyor.  Ne yazık daha düşünemeden çıkar elde etmeye çalışanlara.

Sistemleştirilmiş her faaliyet sınırlandırıyor insanın içindeki asıl benliği.

Ve üzülerek söylüyorum yakında tamamı yok olacak bu güçlerimizin, yaşlanan bir cadı gibiyiz tıpkı…