Bugünlerde her nerde olursa olsun eskilere özlem olduğunu görüyorum. Hayatımda, iş hayatında, ülkemde, siyasette sinemada bu liste uzar gider. Eskilerin güzel olması tabiî ki de mazide kalması ve bir daha o anıların yaşanamayacak olması. Lakin bugünlerde televizyonu açtığımda veya sinemaya gittiğimde seviyesizce programlar, filmler, diziler hep bir hır gür, hep bir kavga, kim kimle nerede ve insanları daha çok para harcamaya, lükse özendiren programlar, kötü insanların kazandırdığını gösteren filmler, mafya vari diziler.
Ama eskiden öyle miydi?
Adile Naşit teyzemiz sütümüzü içirip yatırırdı bizi. Her ne kadar saf olsa da sonunda iyi olan Kemal Sunal Abimiz kazanırdı. Fakir ama gururlu, harama, yalana, iftiraya değil doğruya, dürüstlüğe ve insana saygı gösteren yapımlar vardı. İyiler hep kazanırdı. Bizi iyi biri olmaya teşvik ederlerdir.
Peki, size soruyorum. Bugün yapılan program ve çalışmalarda böyle bir uğraş görüyor musunuz? Yarışmalarda insanlara ben kazanayım da diğer kişilere n’olursa olsun mantalitesi, bencil bir yaşam tarzı öğretiyorlar. Dizilerde hep lüks evler, lüks arabalar, lisede tutkulu aşklar… Acaba kaçımızın evi böyle ya da kaçımızın liseye giderken üstü açık arabası vardı.
Başlığımıza geri dönecek olursak sorunun cevabı basit bence eskiler güzeldi. Eskiden insanlar sıcakkanlı, gerçek ve iyilikseverdi. Şimdi herkes kabuğuna çekilmiş, modern hayatta boğulmuş insanlarız. Yolda gördüğümüz insanları bırakın, yan komşumuza bile selam vermeye korkan insanlar olduk. Haberlerde bunca yozlaşmış yaşamları görmemizin sebebi bence az önce saydığımız programların sebebi de azımsanmayacak derecede çok.
Onun için Yeşilçam filmleri her yayınladığında onu 40 kere de izlemiş olsak dahi tekrardan izleyip seviyoruz.
