Dolunay ve Yıldız

Gökyüzüne bakıyorum da

Biz de tıpkı

Ay ve yıldız gibiyiz.

Sen parlak ışık veren dolunaysın,

Bense sönük, sana bakan, hafif ışığı olan,

O yalnız yıldızım.

Tıpkı onun gibiyim

Seni masumca izliyorum.

Yanına yaklaşmadan,

Sana dokunmadan,

İki kelime bile etmeden,

Seni masumca seviyorum.

Dolunay iki adım yaklaşsa,

Dünya da gelgit olur,

Hatta yer yerinden oynar.

Sende bana öyle yaklaşsan

Nasıl gelgit yaşarım sen düşün.

Kalbim yerinden oynar,

Ruhum yerinde duramaz,

Aklımsa emir vermeyi bırakır.

Yani sen bana elini uzatsan

Işığım artar,

Çevreme ışık dağıtırım.

Seni çekinmeden severim.

Aslında evreni kendi haline bıraksak olmaz mı?

Biz kendimize Dünyamıza baksak,

Yani kendi evrenimize yaklaşsak olmaz mı?