Humbolt’a göre “ÖZ etkinlik içinde sadece kendinden fışkıran ve tanrısal anlamda özgür bir oluşum olarak adlandırma “boş bir sözcük oyunu değildir.”
Dil kendiliğinden insani etki gösterir, toplumsal olarak ilişkilenir, kurumlar yaratır, kendisine kurallar koyar.”
Bir içsel gereksinme söz konusudur.
Tinsel bir olgudur ve özgür bir biçimde ortaya çıkar.
Konuşma ve şarkı ise Humbolt’un anlatımıyla spontone gelişir ve coşkunun yani duygulanım ve tinsel güçlerin özgürlüğüne göre ortaya çıkar.
İnsanın tinsel gücünün işlenen bir etkinliğidir.
İçsel gücün dışsallaştırılması sonucukonuşma gerçekleşir. Düşüncenin dış sese aktarılmasıdır. Bu hayvanlarda olmayan bir güç olan konuşma, aslında insanın tinsel yani metafiziksel bir yönünü teşkil eder.
Tin dediğimiz insan ruhunun dışa yansımasıdır.
Tinsel etkinlik, düşünce ile sesi kaynaştıracak düzeyde olmalıdır.
İnsanlıktaki dil oluşturucu güç durmaksızın devam eder.
Tinsel yani ruhsal gelişim halindeki insanın konuşması yani dil oluşturucu gücü süreklilik arz eder ve kendiliğinden gelişir.
