Parmaklarımın ucunda kalp atışlarını hissediyorum
Huzursun, huzurun kendisi olanısın
Bulunduğumuz yer çıkmaz sokak
Dev binaların ardında bıraktık aydınlığı
Güneşin hevesi yok doğmaya
Cehennemin dibine gitmek geliyor içimden
Daha ne kadar gidebiliriz ki
Cehennemin derinliklerindeyiz
Çirkin, iri yarı, dev göbekli kötülükler içindesin
Hapsolmuş ellerin, gözlerin, beyin hücrelerin
Kötülüğe hapsolmuş hepsi
Fısıltı kaldı senden geriye
Dev ellerini indirdiğin yerde
Bir kulak çınlaması
Yetmezdi sana yetemezdi
Vurduğun yerde çiçekler açmadı
Dev nefretler birikti
Her geçen gün bakar durursun
Her geçen gün sulayıp beslersin
Ektiğin nefreti
Ama yine de görmez hapsolmuş gözlerin
Hep konuşur ellerin
Hapsedilmiş nefretlere bir yenisi daha eklendi
Gülümse
Çünkü sayende
