Depresyonun En Kötü Hali: Kendine Güvenememek

İnsanlara duyduğun güvenin azalması elbette ki büyük bir yokluk. Kimseye güvenememek zordur, çünkü beraberinde kimsesizliği getirir. Çok vahim bir durumdur, insanlarla konuşmak istemezsin. Her zaman aklında “kandırılmak” korkusu vardır. Birilerinin seni sevebileceğine, sana iyi niyetli duygular besleyebileceğine asla ihtimal vermezsin. Bunu daha önce yaşamışsındır çünkü iyi niyetin defalarca suiistimal edilmiştir. Bu durum ilerler, ilerledikçe de insanlarla arandaki ilişkileri bozar. Yapayalnız kalırsın.

Velhasıl, diğer insanlara güvenememek, kendine güvenememek durumu kadar vahim değildir, bunu da yaşayınca anlarsın ancak. İnsanlarla küs yaşamak, yalnızlığın zirve noktasıdır. Ama eğer kendine küssen zaten yaşayamazsın. Bu bir eksiklik değil, fazlalıktır. Kendin kendine; kendi  kendine fazlalık olursun. Ne istediğini bilemezsin, çünkü en başta kendin kendini istemezsin. Kendine bir adım atıp yaklaşmaya çabaladığında anında iç dünyan geri çevirir. Kendine olmayan inancın önce benliğini ezer. Kendini yalancı, sahtekâr biri olarak görür devamında “Bu ben değildim!” demeye başlarsın. Demek istediğim, ruhun hayata paralel olmaktan çıkar, dik kesişir. Yani hayat iyi davransa bile sen bunu fark edemezsin. Bir şeyler mutlu olmana izin vermez, daha çok ezilirsin. Karşına güzel fırsatlar çıkar, kendine olan nefretin tüm bunları değerlendirmeni engeller. Birileri seni zaten bitirmiştir, sonra kendin de kendini böyle öldürürsün…

Kendini kendine anlatamazsın, iç sesini duymak, dinlemek dahi istemezsin. Azıcık benliğine ulaştığında, sus der, sustur bir şeyler. Sanki bedeninde iki farklı ruh varmışçasına, biri senin mutsuzluğun ve huzursuzluğun için elinden geleni yapar. Sanki bu ruh, diğer ruhunu emip yaşadığın  iyi şeyleri yok edip seni sürekli kötü olanlarla yüzleşmeye zorlar. Kendine anlatamadıklarını, başkalarına anlatmana asla izin vermez. Yapabildiğin kadar susarsın. Kafanda daima dolaşır bir şeyler, ama ne yüzleşebilir, ne de aklından çıkarabilirsin. Sus diye bağırmaya başlarsın kendine fakat sonuç alamazsın. Özgüven denilen bu “kendine güven” problemini aşmadıkça, işte böyle sonuna kadar süründürür seni iç dünyan. Kendine en büyük düşman, yine kendin olursun…