Büyümüş Olmak

Selçuk’la birlikte bira içmeye sahile inmiştik. Kafamız bozuktu, Selçuk yengeyle tartışmış, babası da e-okuldan bizimkinin notlarını öğrenmiş basmış fırçayı almış ceketi çıkmış evden. Geldi yanıma ‘Ali kafam bozuk içelim mi kanka?’ diye. İçelim dedim. Oturduk cumhuriyet meydanında denize karşı  tekelci Bülent abiden aldığımız biraları başladık içmeye. Biraz çakır keyif olduk ikinci kırmızıdan sonra ben zaten üç tane kırmızı ile zom oluyorum. Üçüncü derken dördüncüye başladık ikimizde sonra ben Yasemini aradım yasemin mahallenin bakkalı Recep amcanın kızı yirmi sekiz yaşında işletme mezunu 170 cm boylarında dalgalı kumral saçları beline kadar uzanan deniz mavisi gözleri en soğuk kış aylarında bile akla denize grime isteği getirebilecek cinsten, aramızda  on senelik bir yaş farkı olabilir ama bu ona aşık olmam için bir engel değil ki.Telefon iki kez çaldı üçüncüde açtı.

“-Efendim Ali.

-Yasemin

-Efendim

-Nasılsın,ne yapıyorsun?

-İyiyim uzandım uyumaya çalışıyorum. Sen niye aradın bu saatte iyisin dimi bir şeyin yok?

-İyiyim, sesini duymak istedim sadece teşekkür ederim açtığın için” dedim ve kapattım telefonu.

Yasemin’e olan aşkım altı senede olsa yasemin kendimi bildim bileli yanımdaydı. Onunla büyüdüm diyebilirim. Annem babamı ve beni terk ettiğinde onların eve gitmiştim ağlayarak. O açmıştı kapıyı annemden sonra farklı olarak boynuna sarıldığım ilk kadındır o. O da küçüktü o zamanlar aslında on sekiz yaşındaydı daha. Üzülme ben de seni annen kadar sevebilirim inan bana demişti. Ben de inandım. O zamanlar çocuktuk napalım kanıverdik hemen. Nereden bileyim Yasemin’inde üniversite kazanıp Datça’dan gideceğini, üniversiteden bir çocukla tanışıp ona aşık olabileceğini nereden tahmin edebilirdim ki? Ona olan aşkımı bildiği halde gidip o çocukla nişanlanmasını hiç kaldıramıyordum. Ama yapacak bir şey yoktu. Zaten neyi elime alsam o elimde kalıyordu. Bana iyi gelen ne varsa onu berbat eden biri oldum hep. Erkenden büyüdüm sanırım, insanlardan vazgeçmeyi öğrendiğinizde büyümüş oluyorsunuz bence daha fazla konuşmak isterdim bu konu hakkında ama biramı döktüm. Selçuk da sızmış zaten, telefonda Neşat Ertaş “Cahildim dünyanın rengine kandım” diye sesleniyor… Kalkma vakti geldi, önce Selçuk’u evine bıraktım sonra eve geçtim ben kapının anahtar deliğinin neden ters olduğunu düşünürken, babam açtı kapıyı ‘yine mi içtin sen’ dedi bir şey demeden oturma odasına geçtik, babam ikili koltuğa uzanıp sigara yaktı, bende karşısına geçtim biraz ‘konuşabilir miyiz baba’ dedim, ‘şimdi sen yat yarın konuşalım’ dedi, ‘olmaz baba’ dedim çünkü bazı bir takım konular  vardır, ayıkken söylenilemez düşünülemez bile… Ağzında sigarası doğruldu, ‘bak dedim ben büyüdüm artık hiçbir şey için asla demiyorum annem gibi bir gün sende beni terk edebilirsin ya da bir gün ben seni terk edebilirim ama ölüm dışında henüz böyle bir planım yok bunu bilmeni isterim.İnsanlara olan güvenim zaten annemin bizi terk ettiği gün bir dar ağacında idam edildi ve bunun tek şahidi ben oldum. Sonra bende biraz boş verdim biraz yokladım hayatı çokça düşündüğüm şeyler oldu sende biliyorsun kimseyle konuşmadım aylarca,sonra bir karar verdim ve bu çok ciddi bir karardı kahretsin ki henüz on iki yaşındayken bir karar almak zorunda bırakıldım. Sonra asla vazgeçmem dediğim ne varsa sen dışında hepsinden vazgeçtim çok canım yandı ama bildiğim bir şey vardı can acısı hayal kırıklığının bıraktığı acı kadar acıtmıyordu insanın yüreğini… Bu söylediklerimin konumuzla hiç alakası yoktu biliyorum babacım ama sarhoşum ve ne dediğimi bilmiyorum işte… Bilirsin insanlar sarhoşken fazlaca saçmalarlar ve bu saçmaladıkları şeyler gerçekten söylemek istedikleridir. Şimdi de oturup bunları neden biz yaşadık dememek lazım. Dünyanın bir hikaye kısmı var ve oradaki ilahi güç rolleri dağıtırken kimseye sormuyor ne istiyorsunuz diye yoksa hiç birimiz istemezdik böyle olsun.