Büyümek Suçu

Bıraktığın gibi kalmaz yerinde bazı şeyler 
Zaman geçer 
Ve kaybolursun yenilenmiş düşüncelerinle…

“Büyüdüm, olgunlaştım” dersin
“Dinledim, okudum, anladım ve yazdım” dersin
“Yazdım ve paylaştım
Çünkü bildim” dersin
“Bildim ve bildikçe daha da büyüdüm
Yaşadım ve yaşlandım
Yaşlandıkça ben oldum” dersin
Oysa yalan
Aslında çocukken özdür insan…

Sen artık sadece sen değilsin 
Katleden bir katil kadar olmasa da, kötüsün
Çünkü büyürken 
Okurken, duyarken, bakarken 
Kötülüğü öğrendin 
Çünkü büyüdükçe nefsine karşı küçük kaldın
Senin gücün çocukluğundu
Senin temiz yanın 
Senin sevimliliğin
Senin içtenliğin
Senin günahsızlığın
Senin gerçek dostluğun 
Senin şenliğin
Senin senliğin çocukluğundu…

Şimdi mesela delik atmosferden 
Çocukları zehirleyen zehirlerden
Savaşlardan, intikam kokan törelerden
Kirli denizlerden 
Açlıktan ölen hayvanlardan 
Kavgadan, küfürden, ihanetten
Hırsızlıklardan, arsızlıklardan
Senin büyümüş halin sorumlu
Çünkü senin büyümüş halin sorunlu…

Hiç 
Hiç deme bana
“Zamanı durduramazdım” diye 
Evet zamanı durduramazdın elbet
Ama çocuk kalabilirdin
Kalabilirdi ruhun…

Şimdi büyümüş 
Ruhu da, kendi de, fikri de kirlenmiş bir suçlusun
Lafı dolandırmadan
Yüzüne söylüyorum işte 
Suçlusun…