Güvenmek nedir? Rüzgara, yağmura güvenmek konusu gibi değil bu . Bu bir zamanlar yağmur kadar sevdiğin birine güvenmek gibi , ya da sen nasıl adlandırırsan… Zaman insanları değiştirir mi? Kendime defalarca sorduğum bir soru oldu . Veya yeni tanıdığın birini yağmur kadar sevdiğin birine değişmek… Aslına bakarsan zor bir çıkmaz oldum. Doğru muydu? Yoksa yanlış mıydı? Her açıdan tartışılır bir konuydu bu… Peki ya, rüzgar kadar sevdiğin birinin hayal kırıklığına uğratması seni? O zaman suçlu kim oluyor? Bir tartışma konusu daha… Lakin, bazen öyle anlar oluyor ki, yağmur ve rüzgar çok şiddetleniyor, insanlar üşüyor. Üşüdükçe kendi ruhuna kapanıyor… Kendi ruhumla ısınmak… Ne muazzam… Şarkılar çok güzel değil mi? Hele de kendi ruhunla ısınırken çok güzel… Bana kızma konuyu değiştirmedim… Zamanla hayal kırıklığı yaşamak tüm güvenimi sarstı işte. Evet olumsuzluklar olmuş olabilir, evet ve hala devam ediyor da olabilir… Ama gökyüzü çok güzel… İnsanlar değişir fakat, sen değişmezsen vicdanın rahat uyursun… Bazen de zamana bırakmak gerekir. Şuan olduğu gibi… Zaten her şey sahte değil mi? Aşk bile… Ama benim gökyüzüne olan aşkım gerçek… Ya aslında gökyüzü gibi insanlar tanısaydım belki onlara da aşık olurdum… Ama olmadı işte… Ben gökyüzünde kaldım… Ürkütücü gibi geliyor değil mi? Koskoca gökyüzünde yalnız kalmak. Öyle düşünme be, aslında muazzam bir olay bu… Düşünsene koskoca gökyüzü sana sarılıyor. Aşık olduğun bir şey her zaman yanında… Bazen de, gökyüzüne tanık olmak ister bazı insanlar. Seni anlamak isterler, merak ederler.. Hatta bazıları o kadar muazzam olur ki, senden yazmanı ister… Nadir benim gökyüzümde benden yazı yazmamı isteyenler… Benden yazı yazmamın istenmesi, denizin kayalara vurmasını izlerken hissedilen mutluluk gibi gerçekten… Gökyüzü çok tuhaf. Bazen böyle mutlu da oluyorsun işte… .Belki okuyunca beni polyanna filan sanacaklar . Bir korkumda bu işte, kelimelerimde ki gizli anahtarları bulup, anlayan biri benim poliyanna olmadığımı anlar… Ben gecede yaşıyorum, hayal dünyasında değil… Evrenin varoluşunun en güzel noktasında, gecede yaşıyorum… Gökyüzünün siyah olduğu bir zaman bu … Bazen de yakamoz oluyorum. Tabiii gündüzün sahteliğinden arındığım zaman… İnsanlar bana çok garip geliyor. Bilmiyorum sana da öyle geliyor mu? Beni en çok onlar korkutuyor. Duyguları olmayan makineler gibi tıpkı… Keşke tüm insanlığı gök yüzüme alabilseydim. Keşke tüm insanlık dalga sesine yazılar yazabilseydi…
