En zor anlarında hayatın
Sığınacak bir liman ararken şu kirli dalgaları içinde
Alabora olmuş bir tekneden kurtulan tek yolcu
Hoş geldin!
Nefes almaktı seni tanımak,
Bu köhne yıpranmış kıyışehrinde.
Sokakları boş evlerinde ışık yok.
Görülmeye değecek bir sen varsın zaten,
Bu şehrin aydınlanmaya yüzü yok.
Birçok tekne yanaştı kimileriyse bakıp geçti sadece.
Hep bir umut var diye bekledi şehir,
İşte bu o insan diye.
Buradasın adımların okşuyor ağır ağır tenimi.
Kırılan parçalarını topluyor kalbimin dudakların,
Her bir sözcüğüyle.
Sen gecemin aydınlığı Sitare.
Sen kuruyan toprakları ıslatan yağmur.
Sen baharı getiren döngü.
Hep bir ilk oldu, bir yeni, bir başlangıç fikri
Ve hiç istemeden bir son yaşanılması beklenilmiş
O yıldız kayması gibi ışıltıyla başlayıp bir anda yitmiş.
Yolcu sen bu şehre bitirmeye geldin
Bu şehir seninle başlamaya
Mevsimler gibiydik aslında ilkbaharda bir başlangıç fikri
Sonbaharla veda
Bu şehirde aradığın yalnızlığın tesellisi
Bu şehirde bulacağın mutluluğun temennisi
İşte gidiyorsun, gitmelisin de
Sen yolcu, içinde büyüttüğün sevgiliye ait değilsin
İçinde büyüttüğün sevgilide sana layık olmayacak
Git
