Bilmezler…
Ne denli sevgi dolduğumu…
‘’Sen, Sen!’’ diye hücrelerimden nasıl taştığımı…
Gülüşünün senfonisine kulak verme çabalarımı…
Ve bu çabada nasıl yittiğimi,
bilmezler…
Sahi…
Sen bilir misin?
Bir haber misin yoksa?
Siluetine ne denli özlem duyduğumu,
Tanışmayı nasıl arzuladığımı,
Gözbebeklerimin her yerde seni aradığını, çaresiz bir kuş misali…
Bilir misin?
Adını duymayı ne çok isterim…
Ellerime ellerinin değeceği düşüncesi bile ne denli heyecan yaratır iliklerimde…
Sen…
Bilir misin tutkuyu?
Onlar bilmez…
Ya sen?
Bilir misin sadakati?
Bakışlarında var mıdır şefkat?
Bana kendini anlatabilir misin?
Zihninden bahsedebilir misin mesela?
Ya da kalbinin dört odacığı hangi renklerle süslü, görebilir misin?
Ben…
Duyuyor gibiyim tınılarını…
Yaşıyorum sanki zihnindeki depremleri…
Kalbinin maviye, beyaza ve siyaha, en çok siyaha ne denli boyandığını hissedebiliyorum adeta…
Sen… Kimsin?
Bana kendini anlat…
Bütünleşeceğim ruhunla…
Kendimle karıştıracağım seni…
Bir şeyler söyle …
Tebrikler ederdim kardeşim,güzel hislerle doluydu,başarılarının devamını dilerim,hayırlı Ramazanlar,selamlarımla.