‘ Resimle nefes’
Şimdi, bugün haftasonu ve haftanın molası için rahat bir koltuğa yaslanıp, orta şekerli kahvenizi yudumlayıp merhum Barış Manço’nun ‘ Eski Bir Fincan’ şarkısını dinlemenizi istesem, nasıl olur? Gündem her zamanki gibi epey yoğun; siyasetin, günlük koşuşturmaların kopkoyu kasvetli havasından sizlerin de bunaldığını düşünüyorum. Resimle, sanat ile farklı pencerelerden hayata merhaba demek Alis’in Harikalar Diyarı’ndaki yolculuğuna çıkması gibi… Fırsat buldukça bağlama ve türkü dersi alıyorum. Müziğin kendisine has bir büyüsü var; engin, çok derin bir okyanusta yüzmek gibi notalar ile haşir neşir olmak… Yazı yazmak da öyle; harflerin sihirli değneğine tutunup; seyahat edebilmek, yürekleri feth edebilmek harika ötesi… Aslında sanatın her bir branşı ile hemhal olmak bana tasavvuftaki nefs terbiyesini çağrıştırıyor. Neden mi diye soran sevgili okur sana şöyle izah edeyim: İlahi plandaki kaderin anlamı ölçü ve nizamdır. Her bir satır her bir harf ya da nota bize ölçülü olmayı hatırlatır. O bakımdan sanatta derinleşenler, ‘ sanatım beni adam etti’, der. Bir iki gün önce reisicumhur konuşmalarında sanatın önemini izah ettiler; uygun görülen değerli sanatkarlara ödüllerini takdim ettiler. Daha önceki bir konuşmasında hakkı teslim ederek şöyle söylemişti: ’ Biz sanatı ihmal ettik…’ İhmal edilen sanat aslında göz ardı edilen yarınlar demektir. Neyse, hatalar ile yüzleşebilmek de çok önemli; değil mi efendim?
Bir süre önce Aydın ilinin şehir merkezinde resim sergisini gezmiştim. Sergi daha çok amatör sanatçıların eserlerinden oluşuyordu. Lakin , sergiyi dikkatlice tetkik eden bir sanatsever olarak diyebilirim ki eserler hiç de amatör yapıma benzemiyordu. Halk eğitimin kurslarına katılıp sergiye katılan bu resimlerin bir bölümü emekli olduktan sonra kendisini resim yaparak hayatla bağını kurmaya çabaladığını söyleyen Coşkun Açık Beyefendiye aitti. Kendisi ile ayaküstü yaptığımız konuşma sırasında resim ile kendisini çok daha iyi, huzurlu ve sağlıklı hissettiğini söylemesi benim için önemli; çünkü günümüzün hastalığı can sıkıntısı ! Coşkun Bey’in çok istediği arzusunu yazacağıma söz verdim. Meraklı okurlarım çatlamasın hemencecik açıklıyorum: ‘ Resim sergisinin İzmir başta olmak üzere diğer büyük şehirlerde de sergilenmesi…’ Umarım, en hayırlı şekilde hayali gerçeklik kazanır. Sevgili gönül dostlarım;
Bir mesleğimiz, işimiz elbette ki olsun; ancak bir de sanatın bir dalıyla bağ kurabildiğimiz bir hobimiz de olsun, derim. Size daha ilginç bir şey söyleyeyim; tüm peygamberler aynı zamanda zanaatkardılar. Bu zaanatları onların aynı zamanda; sanatı, hobisi ve ekmeğiydi.
‘ Benim Renkli Dünyam ‘
Aydın’da bedensel engelli Rabia Asrak ayak parmağı ile 6. Resim sergisini Muğla’nın Bodrum ilçesinde açtı. Muhteşem ötesi… Azimli olmanın, azmin başarısı diyebileceğim bu sergi bize bizi hatırlatıyor. İnsanoğluna emanet edilen paha biçilmez güç inanç, iyi niyet ve gayretle harmanlanınca ortaya şaheserler, mucizevi eserler ortaya çıkıyor.
Bazen omuzlarımızdaki yük fazlalaşır, kendimizi çıkmaz sokaklarda yapayalnız kalmış bir garip gibi hissedebiliriz; böylesi çetin zamanlarda inancımızı kaybetmeden sanatın değişik kapılarını tıkladığımızda karşımıza nice güzel bahçeler, bağlar, renk renk çiçekler açılacak; inanınız … Ümit ile hep sevgiyle, hoşça kalınız.
‘’Anılar canlanır canımı alır…’’ Yıllar önce kendisi ile gerek Atatürkçü Düşünce Derneği’nde gerekse de Yeniyüksektepe Felsefe Derneği’nde hep kültürümüzü, sanatımızı, değerlerimizi konuştuğum kıymetli hukukçu, hocamız Aydın’da Kuvay-i Milliye’nin Doğuşu kitabının yazarı merhum Sadettin Demirayak ‘ın adının Aydın ilimizde bir parka verilmiş olması beni mutlu etti. Aydın’ın senatörlüğünü de yapmış çok kıymetli , ilim ve hizmet büyüğü idi. Nurda uyusun… Ne zamandır hakkında bir iki cümle yazmak istiyordum, kısmet bugüneymiş.
