amansız bir gökyüzü yetiştirirdin aşkta
mevsimlerinde göçlerini unuturdu kuşlar
uçurum kenarlarına bir yağmurun habercisi olarak
gelirdin,
geldiğin yerlerden bahar kokulu incelikler getirirdin.
şehrine girer seni sorardım
kuşlar gözlerini buluştururdu
sokaklar ile
ve bir baharın menevişli hatırası
sarıp sarmalardı.
bilincindeydi toprak ile gökyüzü arasındaki
suya bile direnen nesneler
bir şiirin mısrasından bir filmin şeridinden
seni sevdikçe örüldüğünün.
şimdi
gör ve dinle
ateşini suyunu toprağını
sonra yaşa ve anla
her şeyin sevmek olduğunu.
“amansız bir gökyüzü yetiştirirdin aşkta”
“bilincindeydi toprak ile gökyüzü arasındaki/
suya bile direnen nesneler/ bir şiirin mısrasından bir filmin şeridinden/ seni sevdikçe örüldüğünün.”
“uçurum kenarlarına bir yağmurun habercisi olarak gelirdin”
Öyle güzel, öyle derin ki her dizeniz… Güzel ve naif şiir diliniz için sizi çok tebrik ediyorum.
Bunlarsa en çok etkilendiklerim oldu şiirinizde. Aşkı ele alış biçiminiz öyle naif ki. Edebi yaşamınızda başarılar diliyorum sevgili Bahadır Ozan, siz gerçek bir ozansınız…
Teşekkür ederim.