An gelir…
Fark edersin
Senin dışındaki her şeyin/ herkesin yalan olduğunu
Tek ve mutlak gerçeğin sen olduğunu
Bakarsın ve kendini görürsün
Sevdiklerinin göz bebeklerinde
Kiminde parlayarak
Kiminde korkarak kaçırdığını
Kiminde acı ve hüznün bileşkesinde
Ama hepsinde sen…
Hissedersin bir elin sıcaklığında
Yüreğine ulaştığını bazen
Şaşarsın umudu gördüğünde
Kirpiklerinin arasına saklanmış
Tutmak istersin
Tutamazsın!
Bilirsin zira
Sımsıkı sarılacağını
Oyuncağını bırakmayan çocuk misali
Bugünlerine…
Seçersin artık
Etkilenen değil , etkileyen olmayı
Oyunun geri kalanında
Bir selam gönderirsin yürek labirentlerine
‘’buraya kadarmış misafirliğiniz” diyerek
Süpürürsün tozları / açarsın camları
Dikersin gözlerini
Elindeki tek gerçeğe
Bugünlerine…