Yaşlandıkça yüreğimi alıyorum elime
başka kimse yokmuş gibi
ardına saklanıyorum korkuların
bağışla, konuşmayı unutuyorum gittikçe.
Bir kuyuya bırakıyorum sessiz
ömrümün bilinmezlikten açılan yaralarını
kendimi kandırıyorum, anlamamazlıktan geliyorum.
Mevsim değiştiren yağmura
yağmurdan yollara
yollardan dağlara
dağlardan bahara
bahardan sana ulaşabilir miydim?
Kendimi tükettim. Sesim ve sorularım anlamsız artık.
Ah bu sevmenin garip hissi!
Ben senden ayrı kalmalarımda
aşka dair incelikleri gücendirmeden
yüreğim elimde gidebilmeyi istedim anlam verebilmeyi yaşama
yollara düşemedim, ulaşamadım sana ama şiirler biriktirdim.
buğulandı gözlerimde bilinmezlik.
buğulandı gözlerimde yaşanmamışlık.
