Yüreğinde uzun bir soluk kolları zincirli
Ürkek ayakların kanatlarında kırılmış
Kolların yellerden üstüme yapışan kütlesi
Parçacıklarımı döküyorum gökyüzüne
Çünkü ben, söyleyemiyorum nedense
Gökyüzünde kırılmış bir yıldızım
Yüreğine bu gece, evet tam da bu gece damlamalıyım
berrak teninde kuşkulu gözler ayıklamalıyım
Yanına varmadan, gözlerine bakarak zamana karışmalıyım
Sahiden bilmiyorum, neden söyleyemiyorum ?
Yeryüzünde aciz bir insanım
Ben demiyorum ki hiç yanılmadım
Unutulmuş bir kitabın yırtık sayfasıyım
Yanımda eriyen bir buz kütlesi gibi hayatım
Çekindiğim de yok kimseden anlayamıyorum neden
Özümde başıboş bir hayli araftayım
Yolumda kimse yok artık saklandığım
Her adımda biraz daha artıyor ağırlığım
