Adı Yok

Ben bira içiyorum
Şehirdeki yalnız kadınlar kaynıyor
Burunlarında tütün kokusu
Keşke deyişleri hep onlara
Uçkurundan başka birşey düşünmeyen
adamlar geçmiş hayatlarından
Keşke geçmeseydi…
Sıcak omuzlarda hüzünle
ağlamaya hasret gözleri
Kıyı ışıklarından bakıyor
Soğuk elleri sanki hiç tutulmamış
Gerdanlarında morluklar
Sözde kimse kıyamamış
Bacakları kesik yarası
Çoğu sevişirken kanamış
Şehirde yalnız kadınlar
Hiç bir içkiyi mezesiz bırakmamış
Şehirde yalnız kadınlar
Hiç birine şiir yazılmamış
Duman altı kahve köşelerinde
Vücutlarından bahsetmiş sevgilileri
Şehirde bir avuç kadın
Rujlarının rengi bile ellerini ısıtmamış
Yalnız kadın
Aglayan kadın
Pişman olmuş
Ama intihar edecek fırsat bulamamış
Orada eski şarkılar çalar radyosunda
Hala duruyor ipek ongun kitaplığında
Bak sesi kulaklarımda
Bugün çagırsam en güzel elbisesiyle gelir
Ama evine bırakamazsan ölür
Şehirde yalnız kadın…
Çok erkek üzmüş onu
Ama tadı hala aynı
Sadece kadın
yok adı.